Een coup de foudre. Zo kun je mijn eerste kennismaking met Vietnam het best omschrijven. Het gebeurde ergens in Hanoi, in één van de kleine straatjes van het oude stadsgedeelte. Het was amper zes uur in de ochtend. Mannen en vrouwen zaten Pho Bo te eten op kleine plastic stoeltjes. Ze slurpten en klaterden met hun stokjes en vooral: ze zwegen geen minuut. De warme vochtigheid overviel ons. En de vermoeidheid van de voorbije nachtvlucht liet zich voelen. Maar we hadden honger. En alhoewel soep niet meteen het eerste is waar wij ’s ochtends naar verlangen, lieten we ons verleiden door de vriendelijke wenken van de vrouw des huizes. Tien minuten later zaten we mee te slurpen met de Vietnamezen. De Pho Bo smaakte heerlijk.
Lees artikel
Heb je niet veel in huis? Check je voorraadkast eens. Vaak valt daar heel wat te verzamelen tussen de blikken, bokalen, pakken pasta, rijst… En zijn er in de diepvries ook nog schatten te vinden. Al heb je natuurlijk ook nog wat inspiratie nodig om iets uit het niets op tafel te toveren.
Lees artikel
Heb je net mooie meringues gemaakt of een prachtige pavlova gebakken? Dan heb je waarschijnlijk heel wat eidooiers over. Gooi ze zeker niet weg maar maak er wat lekkers mee!
Lees artikel
Nee we hebben het hier niet over de opzwepende merengue dans uit de Dominicaanse Republiek maar over meringue, een zoet dessert gemaakt van eiwitten en suiker. Meringue is een heerlijk wit eiwitschuim dat zowel zacht als krokant gegeten kan worden en in heel veel desserts en patisseriebereidingen wordt gebruikt.
Lees artikel
Macaron Manon | 1 nov. 2015
Overal ter wereld proef je spaghetti bolognaise. Een simpele spaghetti met een tomatensaus met groentjes en gehakt, vaak nog het lekkerst als de bomma hem maakt. Hoe komt het dan dat je nergens in Italië zulke spaghetti op de menukaart vindt? Daarvoor moeten we naar Bologna, gastronomische hoofdstad van Italië, bekend om de enige echte tagliatelle alla Bolognese.
Lees artikel
Hungry Spoon | 30 okt. 2015
Ooit zag ik een film ‘Ramen Girl’. Een jonge vrouw verhuist met haar vriend mee naar het verre Tokio. Na enkele weken wordt ze gedumpt, haar wereld stort in. Ten einde raad loopt ze huilend de straat op. Ze komt in zo’n helse stortbui terecht dat ze aan de overkant van de straat, onder de luifel van een klein restaurantje, gaat schuilen. Ze wordt echter naar binnengezogen. Dit kleine authentieke restaurantje zit bomvol mensen, allemaal genietend achter een grote, dampende kom Ramensoep. Ze bestelt ook een portie en plots kan haar geluk niet meer op. Ze wordt overspoeld door een intens gevoel van geluk en barst in tranen uit het van lachen. Vanaf die dag is ze vastberaden; ‘Ze moet en zal de kunst van dit gerecht in de vingers krijgen’.
Lees artikel
